18 jaar oud

Vandaag is het 17 december en dat betekent dat ik vandaag officieel 18 jaar ben geworden. 18 jaar leef ik al op deze aardbodem, 18 jaar vol down sides, die gelukkig worden overschaduwd door vele up sides. Daar vertel ik je in dit persoonlijke bericht onder andere meer over. Lees je mee?

18 jaar. Pff, vreselijk cliché om te zeggen, maar wat gaat de tijd toch snel. Ondanks dat ik me niet ieder levensjaar kan herinneren vind ik het toch snel haha. 18 jaar is wel zo’n mijlpaal waar je als klein meisje echt tegenop keek. Echt een stiekeme droom die vandaag dus is uitgekomen!

Bad vibes

In de 18 jaar die ik me nu hier bevind heb ik al veel meegemaakt. Niet alleen zelf, maar ook in mijn familie en naaste omgeving. Ik wil daar in dit artikel verder niet al te inhoudelijk op ingaan in dit artikel, maar als ik dit wel doe is de eerste reactie vrijwel altijd: “Pfoe, je hebt het echt al zwaar voor je kiezen gekregen.” En dat klopt, absoluut. Mij zul je niet horen zeggen dat het altijd even makkelijk is geweest, maar het heeft me wel gemaakt tot wie ik ben. Een prachtige, zelfstandige vrouw met een bak aan doorzettingsvermogen. Al zeg ik het zelf hihi. En daar ben ik trots op!

Dat heb ik overigens wel te danken aan mijn ouders. Zonder hen was ik absoluut niet de sterke jongvolwassene geworden die ik nu ben. Zij sleepten mij er ten alle tijden doorheen, no matter what!
Papa & Mama, als jullie dit lezen: “Dankjulliewel, ik ben jullie eeuwig dankbaar en ik hou van jullie! <3”

Good vibes

Gelukkig zijn er ook vele lichtpuntjes geweest in mijn leven die ik met heel mijn hart koester. Ondanks alles dat ik heb meegemaakt heb ik nooit de hoop opgegeven. Ik ben dan wel chronisch ziek, maar ik ben heel erg gelukkig. Ik heb kanjers van ouders waarvan ik zielsveel houd, schatjes van een broertje en zusje (soms dan hihi), een hele lieve familie die er zowel voor mij als voor mijn gezin klaar staat. Ook heb ik een heleboel lieve vriendinnetjes en fijne collega’s. Mij zul je echt niet horen klagen! Er zijn mensen die het veel en veel slechter hebben dan ik en dat besef ik me maar al te goed. Ik ben dan ook heel erg denkbaar voor wat ik allemaal wél heb.

Mijlpaal

Zoals ik al zei is het bereiken van deze leeftijd een hele mijlpaal. Ik ben nu een volwassene, althans volgens de wet hihi. Ik mag nu autorijden, alcohol drinken, naar 18+ films in de bioscoop. Daarnaast mag ik nu ook zorgpremie betalen en nog allerlei andere dingen zelf regelen en doen. Hoera!

Ondanks de zekere vrijheid die ik nu krijg, zag ik ook ergens wel een beetje op tegen dit moment. Allerlei dingen waar ik nu ineens zelf verantwoordelijk voor ben of die ik nu zelf moet regelen. Dit maakte me in zekere zin wel een beetje angstig. Hoe ging ik dit allemaal voor elkaar krijgen? Zeker ook op financieel gebied komt er ineens een hele hoop op je af en ik had geen idee waar ik dat geld vandaan zou moeten halen..
Het voelde als een best wel grote druk. Dingen die ineens veranderen etc. Daar zag ik écht tegenop. Er zijn echt wel momenten waarop ik heb gedacht: “Moet ik echt 18 worden? Kan ik niet gewoon 17 blijven?”

PARTY!

Bij het bereiken van zo’n mijlpaal hoort natuurlijk een feestje! Hier zag ik eerlijk gezegd eerst ook heel erg tegenop.. Mede door deze angst door middel van de verantwoordelijkheidsdruk waar ik het net over had, maar ook doordat ik me best wel alleen voelde.
Waar mijn vader was zo van: “Je wordt maar één keer 18,” was ik meer zo van dat hoeft allemaal niet zo van mij. Ik had geen behoefte om een knalfeest te geven, ik wist niet eens wie ik uit zou moeten nodigen..

Begin september is school natuurlijk weer begonnen en begon ik dus hélemaal alleen aan het tweede deel van mijn examen. Geen vrienden, just me. Al mijn vrienden waren allemaal lekker aan het studeren en nieuwe, leuke dingen aan het doen en aan het genieten van het leven als student. God, wat wilde ik dat ook graag!
Ik voelde me enorm alleen.. Vrienden maken vind ik lastig Ik ben niet een type dat snel op iemand anders afstapt en een praatje maakt. Gelukkig is dat allemaal goed gekomen! Ik heb nieuwe vrienden gemaakt op school en daar heb ik in de lessen dan ook de grootste lol mee.

Vanavond zal ik in goed gezelschap mijn 18e verjaardag vieren. Ik word tenslotte maar één keer 18 hé? Geen tijd om bang of verdrietig te zijn. Minder piekeren en meer van het leven genieten is wat ik heb geleerd door de jaren heen. Laat ik daar vandaag gelijk maar mee starten.

Ik zeg: “Proost!”

 

Dit was dan mijn persoonlijke verhaal waarin ik vertel over de afgelopen jaren van mijn leven en de angst die ik had 18 te worden. Ik legde het allemaal uit, het voelt echt als een opluchting dit op te schrijven en te delen. Ik hoop dat je het fijn vond om te lezen, bedankt en tot de volgende keer!

Liefs, Daphne

Q: Keek jij ook zo op tegen je 18e verjaardag?

Volg je me al op social media? Facebook – Twitter – Instagram – Pinterest – Bloglovin’ – Snapchat: @daphnelippmann